Magiczne stworzenia

Akromantula
Akromantule to wielkie, włochate, ośmiookie pająki, które potrafią posługiwać się ludzką mową. Pochodzą one z gęstych dżungli Borneo. Ich cechy szczególne to grube czarne włosy pokrywające całe ciało, rozstaw nóg, osiągający nawet 15 stóp (!), duże szczypce, wydające charakterystyczny akromantulom klekot. Akromantula jest mięsożernym, wolącym duże ofiary zwierzęciem. Samiec jest mniejszy od samicy, która może znieść nawet do stu miękkich, białych wielkości piłki plażowej jaj. Młode wykluwają się z nich po 6-8 miesiącach. Jaja akromantuli zostały zaliczone prez Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami do towarów niewymienialnych klasy A (bardzo wysokie grzywny za ich import czy sprzedaż). Przypuszcza się, że zwierzę to zostało wyhodowane przez czarodziejów, miało w takim układzie służyć do pilnowania domostw albo skarbów, jak to zwykle bywa w przypadku stworów stworzonych za pomocą magii. Są one - jak już wspomniałem - inteligencją zbliżone do ludzkiej, lecz przez swą... niezbyt przyjemną naturę, zbyt niebezpieczne by z człowiekiem porozmawiać. Zjedzą każdego, niezależnie czy to mugol czy czarodziej.

Bahanka
Bahanki są mylone z elfami, chociaż są to dwa inne gatunki. Bahanki, podobnie jak elfy wyglądają jak malutki człowieczek, ale całe ciałko bahanki jest pokryte grubym czarnym włosem, ma po dwie pary rąk i nóg i grube, zaokrąglone i błyszczące skrzydła. Mają również dwa rzędy ostrych, jadowitych zębów (w razie ugryzienia należy zażyć antidotum). Żyją w północnej Europie i Ameryce, gdyż wolą one chłodny klimat. Składają do pięciuset jaj na raz i zakopują je. Młode wykluwają się szybko, bo po 2-3 tygodniach.

Bazyliszek
Pierwszy znany, zarejestrowany bazyliszek został wyhodowany przez greckiego czarnoksiężnika - Herpona Podłego, wężousty po wielu eksperymentach odkrył, że gdy kurzego jaja podrzuconego ropusze wykluwa się olbrzymi wąż, który posiada niebezpieczne moce. Bazyliszek jest szmaragdowozielony który może osiągnąć nawet 50 stóp długości! Samiec ma szkarłatny grzebień na głowie, śmiertelnie jadowite kły, i bardzo niebezpieczną broń, własne oczy. Gdy ktoś w nie spojrzy, natychmiast pada trupem. Lecz gdy ktoś spojrzy na nie przez np. lusterko, to taki "szczęśliwiec" zostaje tylko spetryfikowany. Jeśli pożywienia jest wystarczająco dużo (żywią się wszelkimi ssakami, ptakami i większością gadów) bazyliszek może dożyć bardzo podeszłęgo wieku (podobno okaz Herpona Podłego przeżył 900 lat!). Hodowla tych niebezpiecznych stworzeń jest zakazana od średniowiecza, ale bardzo łatwo to ukryć, wystarczy wyjąć kurze jajo spod ropuchy. Tak czy siak, bazyliszki mogą kontrolować tylko wężouści, co nie znaczy, że będą oni ich na pewno słuchać.

Błotoryj
Błotoryj zamieszkuje moczary Europy i obu Ameryk. Kiedy się nie rusza, przypomina kłodę dreewna, ale po uważnymprzyjrzeniu się, można zauważyć płetwiaste łapy i bardzo ostre zęby.Błotoryj pływa i pełza po moczarach. Żywi się głównie małymi ssakami, ale może również poważnie poranić nogi pieszych przechodzących przez bagno, w którym zamieszkuje. Jego smakołykiem jest jedak mandagora. Zdarza się, żę hodowcy mandagory wyrywają nać tej cennej rośliny i znajdują na końcu krwawe strzępy tego, co pozostało z posiłku błotoryja.

Buchorożec
Buchorożec jest dużym, szarym zwierzęciem afrykańskim obdarzonym olbrzymią siłą. Osiąga ciężar jednej tony i z daleka można go pomylić z nosorożcem. Ma grubą skórę, która odbija większość czarów i uroków, duży ostry róg na nosie i długi ogon, z wyglądu przypominający linę. Rodzi na raz tylko jedno młode. Buchorożęc nie atakuje, jeśli nie jest nachalnie prowokowany, ale gdy zacznie szarżować, rezultaty bywają straszne. Róg buchorożca może przeciąć wszystko, od skóry po metal, i zawiera śmiertelnie niebezpieczny płyn, który wstrzyknięty w cokolwiek powoduje, że to coś wybucha.
Populacja buchorożców nie jest duża, ponieważ podczas sezonu godowego walczące samce doprowadzają się wzajemnie do eksplozji. Buchorożce są traktowane przez afrykańskich czarodziejów z niezwykłą ostrożnością. Ich rogi, ogony, i wybuchowy jad są wykorzystywane do sporządzania eliksirów, chociaż zakwalifikowano je do materiałów handlowych klasy B (niebezpieczne i podlegające ścisłej kontroli).

Centaur
Centaur ma głowę, tors oraz ręce człowieka, podczas gdy reszta tułowia i nogi są konia. Może występować we wszystkich maściach koni, jest stworzeniem inteligentnym i zdolnym do ludzkiej i sensownej rozmowy. Centaury zamieszkują lasy, przypuszcza się że pochodzą z Grecji. Lecz grupy centaurów można spotkać w całej Europie. Czarodzieje-specjaliści wyznaczają im tereny na których na pewno nie natkną na mugoli (raczej mugole na nich), chociaż one uważają tą pomoc za zbyteczną, gdyż same potrafią ukrywać się przed mugolami.Życie centaurów, mimo wszystko, jest dla nas tajemnicą. Są równie nieufne co do mugoli jak i do czarodziejów, na dodatek chyba nie widzą między nimi zbyt dużej różnicy. Żyją w stadach, których populacja waha się pomiędzy 10-50 osobników. Są biegłe (przynajmniej tak się uważa) w magicznym leczeniu, łucznictwie, wróżeniu oraz astronomii.

Chimera
Chimera jest bardzo rzadko spotykanym greckim potworem o głowie lwa, tułowiu kozy oraz ogonie smoka. Jest złośliwa i krwiożercza, chimery są niezwykle niebezpiecznie. Znany jest tylko jeden przypadek pokonania jej, a czarodziej któremu się udał ten wyczyn, wyczerpany walką spadł z pegaza i zginął na miejscu.

Chochlik
Chochliki najczęściej są spotykane w Kornwalii. Mają wyrazistą niebieską barwę, wzrost nie przekracza 8 cali i są bardzo złośliwe. Kochają płatać wszelakie figle czy psikusy, chociaż nie mają one skrzydeł, mogą latać. Nieraz zdarzało się, że chwytały uszy niczego się nie spodziewających ludzi, i zanosiły ich na szczyty drzew czy budynków. Wydają bardzo wysokie i piskliwe dźwięki, które rozumieją tylko one same, są żyworodne.

Chorbotek
Chorbotek wywodzi się ze Skandynawii, ale w tej chwili występuje już w całej północnej Europie. Przypomina mięsisty, różowy grzyb porośnięty rzadką, sztywną szczeciną. Rozmnaża się bardzo szybko i w ciągu kilku dni może pokryć średnich rozmiarów ogród. Chorbotek wciska w ziemię muskularne macki w poszukiwaniu swoich ulubionych dżdżownic. Jest najlepszym przysmakiem gnomów, pozatym nie zarejestrowano żadnego zastosowania.

Chropianek
Chropianki są małymi pasożytami, których długość dochodzi do jednej dwudziestej cala. Z wyglądu przypominają kraby z dużymi kłami. Przywabia je magia, mogą zagnieździć się w futrze i piórach takich stworzeń, jak psidwaki czy lelki wróżebniki. Wdzierają się też do domostw czarodziejów, atakując takie magiczne przedmioty jak różdżki, z których sukcesywnie wygryzają magiczny rdzeń, albo brudne kociołki z których zlizują zaschnięte resztki eliksirów. Chociaż chropianków łatwo się pozbyć za pomocą jednego z licznych środków dostępnych na rynku, poważne inwazje mogą wymagać wizyty funkcjonariuszy Sekcji Szkodników Urzędu Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami, gdyż napęczniałe od magicznych substancji chropianki są bardzo trudne do zwalczenia.

Ciamarnica
Ciamarnice żyją tylko na dnie Morza Północnego, stworzenie o bardzo prostej budowie. Długość do dziesięciu cali, skłąda się z gumowatego otworu gębowego oraz woreczka z jadem. Gdy ciamarnica jest atakowana, kurczy swój woreczek jadowy i opryskuje napastnika trucizną. Trytony wykorzystują ją jako broń, a czarodzieje pozyskują jej jad, gdyż używa się go do warzenia eliksirów. Mimo wszystko praktyka ta podlega ścisłej kontroli.

Czerwony Kapturek
Karłowate stworzenia żyją w jamach na dawnych polach bitew i wszystkich innych miejscach gdzie niegdyś została rozlana krew ludzka. Łatwo je odpędzić prostymi zaklęciami, są bardzo niebezpieczne dla samotnych mugoli, których w ciemne noce próbują zartłuc pałkami na śmierć. Czerwone kapturki spotyka się najczęściej w północnej Europie, ale w malutkich ilościach są również na innych kontynentach.

Demimoz
Demimoz jest spotykany wyłącznie na Dalekim Wschodzie, na dodatek niezwykle rzadko, bo zwierzę to w obliczu zagrożenia staje się niewidzialne. Tylko nieliczni, wyszkoleni łowcy potrafią je wytropić. Są pokojowo nastawionymi, roślinożernymi stworzeniami, przypominającymi pełną wdzięku bezogoniastą małpę. Mają wielkie, czarne i smutne oczy, zazwyczaj schowane pod szopą włosów. Całe jego ciało jest pokryte długimi, jedwabistymi, delikatnymi i srebrzystymi włosami. Skóry demimozów są niezwykle cenne, gdyż przędzie się z nich peleryny-niewidki.

Dirikrak
Pochodzi z Mauritiusa, jest pulchnym nielotem o puszystych piórach. Znany ze szczególnego sposobu ucieczek przed niebezpieczeństwem. Wykorzystując zdolność teleportacji, znika wśród głębiących się piór i pojawia się w innym miejscu. Mugole znali już w przeszłości dirikraki, lecz znali je pod nazwą dodo. Nie mieli oczywiście pojęcia, że dirikraki umieją znikać - uważają, ze wytępili je przez nadmierne polowania. Wydaje się, że ten fakt uświadomił im niebezpieczeństwo bezmyślnego zabijania zwierząt, w związku z czym Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów, stwierdziła, że nie ma sensu mówić im, że dirikrak wcale nie wyginął.

Druzgotek
Rogaty, bladozielony demon wodny jest spotykany w jeziorach Wielkiej Brytanii i Irlandii. Żywi się małymi rybami, jest agresywny zarówno w stosunku do mugoli, jak i do czarodziejów. Ma bardzo długie palce, które mimo, że mają silny chwyt - łatwo złamać. Można go odpędzić wieloma zaklęciami czy urokami, głównie zaklęciem Relashio.

Elf
Elfy są małymi, ozdobnymi zwierzątkami, o niezbyt rozwiniętej inteligencji. Używane (bądź wyczarowywane) są do celów dekoracyjnych, zamieszkują lasy i polanki. Z wyglądu, podobnie jak bahanki, przypominają maleńkiego człowieka, a ich wzrost waha się w granicach 3-8 cali. Mugole jednak, maja niezwykłą do nich słabość, przez co występują w ich bajkach. jako skrzydlate istoty o zróżnicowanych osobowościach. Lecz potrafiły mówić po ludzku (mimo wszystko często mdły, sentymentalny sposób). Według wyobrazeń mugoli, elfy zamieszkują maleńskie domostwa zrobione z płatków kwiatów, wydrążonych muchomorów itp. Przedstawiane przez mugoli, często mają różdżki w rękach. Wielu czarodziejów sądzi, że elfy to ulubione magiczne zwierzęta mugoli. Mają duże, przezroczyste lub mieniące się wszystkimi kolorami tęczy skrzydła. Dysponują słabym rodzajem magii, magą dzięki niej odpędzać takie drapieżniki jak np. lelek wróżebnik. Z natury są bardzo kłótliwe oraz wyjątkowo próżne, co sprawia, że zawsze można je namówić, żeby były ornamentem (ozdobą). Mają co prawda humanoidalne kształty - lecz nie potrafią mówić. Między sobą używają wysokich, brzęczących dźwięków. Elfy składają do 50 jaj po spodniej stronie liści. Z jaj szybko wykluwają się ubarwione larwy A po 6-10 dniach przędą sobie kokon, z którego po miesiącu wyłania się w pełni uformowany elf.

Erkling
Erkling na pierwszy rzut oka podobny, jest do elfa. Wywodzi się ze Schwarzwaldu (Niemcy). Większy od gnoma, około 3 stóp wzrostu, ma bardziej spiczastą twarz. Chichoczą piskliwie, co bardzo podoba się małym dzieciom, które starają się odciągnąć od swoich opiekunów i pożreć. Niemieckie Ministerstwo Magii wprowadziło nadzór nad erklingami, przez co w ciągu ostatnich wieków, ilość zabójstw dzieci znacznie zmalała. Ostatni znany nam przypadek ataku tego stworzenia zakończył się śmiercią stworzonka. Zaatakował on sześcioletniego czarodzieja Brunona Schmidta, który został przez ojca chłopaka silnie uderzony składanym kociołkiem.

Feniks
Feniks jest pięknym, szkarłatnym ptakiem o wielkości łabędzia. Wspaniały, o złotym ogonie, szponach i dziobie. Zamieszkuje szczyty gór i spotykany jest w Egipcie, Indiach i Chinach. Feniksy są nieśmiertelne, gdyż kiedy się zestarzeje, ginie w wytworzonych przez siebie płomieniach, a potem się z nich odradza jako pisklę. Są łagodnymi, roślinożernymi stworzeniami. W związku z czym nigdy nie zabijają zwierząt, gdyż żywią się wyłącznie ziołami, posiadają też zdolność teleportacji. Magiczna pieśń feniksa, wzmacnia odwagę tych o czystym sercu, i sprawia, że do serc osób złych wkrada się strach. Łzy feniksa mają bardzo silne właściwości lecznicze, są bardzo silne, przez co mogą przenosić wielkie ciężary.

Garboróg
Żyją w górskich rejonach Europy. Są dużymi szaro-fioletowymi zwierzętami, z charakterystycznym garbem na grzbiecie oraz dwoma bardzo ostrymi rogami (skąd nazwa). Porusza się na dużych, czteropalczastych stopach. Mają bardzo bardzo agresywną naturę, czasami można spotkać górskiego trolla jadącego na garborogu wierzchem. Z tym, że najwidoczniej nie sprawia to przyjemności temu ostatniemu, bo o wiele częściej można znaleźć trolla, z bliznami po ataku garboroga. Jego sproszkowany róg jest składnikiem wielu eliksirów, niezwykle jednak drogim, ze względu na trudności z jego pozyskaniem. Skóra garboroga jest grubsza nawet od smoczej (!!!) i odbija większość zaklęć.

Ghul
Ghule są wyjątkowo brzydkie, ale nie ma powodu, żeby się ich bać. Przypomina wstrętnego olbrzyma z wyrastającymi zębami, zamieszkuje zazwyczaj strychy i stodoły należące do czarodziejów. Żywi się tam kretami (stodoła) i pająkami (strych). Jeśli wydaje mu się, że jest w domu za cicho - zaczyna pojękiwać i zawodzić, czasami rzuca różnymi rzeczami. Jest bardzo naiwny, i w najgorszym przypadku... nawarczy na człowieka, który się na niego natknie.Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami istnieje Brygada Specjalna, służąca do usuwania ghuli z budynków, które przeszły w posiadanie mugoli. W domach czarodziejów, ghul jest często lubianym zwierzątkiem rodzinnym.

Gnom
Pospolity szkodnik ogrodowy, zamieszkuje całą północną Europę, oraz Amerykę Północną. Ma stopę wzrostu, kościste stopy oraz nieproporcjonalnie wielką głowę. Aby się go pozbyć można użyć wozaka, który go zje, lecz większość czarodziejów uważa to za zbyt brutalne, lub chwycić go za kostki, okręcić go wokół siebie i wyrzucić go za granice domostwa.

Gryf
Stworzenie pochodzące z Grecji, ma głowę i przednie łapy olbrzymiego orła i tylne łapy lwa. Podobnie jak sfinksy, gryfy często używane są przez czarodziejów do strzeżenia skarbów. Mają bardzo gwałtowną naturę, znane są przypadki obłaskawiania ich przez czarodziejów. Żywią się surowym mięsem, najchętniej ssaków.

Ja najbardziej lubie hipogryfy, gryfy, jednorożce i feniksy Smile

a ja akramantule Scream

/żart/

Ja tam lubie Testrale

Bez komentarza. Podtrzymuję swoje wcześniejsze zdanie.
A jeśli chodzi o zwierzęta, to ja lubię Testrale i hipogryfy:)